“Zal ik je ’s een tip geven, weet je wat ik doe in zo’n situatie?”
“Wat dan?”
“Ik hou een zeepkistsessie.”
“Echte?”
“Ja, echte.”
“Ga weg joh, meen je dat nou?”
”En of ik dat meen. Heb ik geleerd op zo’n communicatietraining. Normaliter vind ik al die workshops a waste of time maar deze heeft z’n geld dubbel en dwars opgeleverd.”
“Vertel ‘s, wat houdt zo’n sessie in dan?”
“Nou, als ik iets aan te kondigen heb, een project of een reorganisatie of wat dan ook, dan roep ik iedereen bijeen in de kantine. En als ze er allemaal zijn, kom ik binnen met een zeepkist.”
“Een echte?”
“Jaha, dat had ik toch al gezegd, een echte. Die zet ik dan vooraan, ik stap erop en dan vertel ik iedereen wat ik op m’n lever heb.”
“Ik zie het helemaal voor me, ha ha.”
“In het begin was ’t wel even wennen, zo’n wankel kistje, maar nu gaat het prima.”
“Wat doe je daarna?”
“Dan mogen de medewerkers vragen stellen.”
“En dan?”
“Dan beantwoord ik ze.”
“En dan?”
“Dan stap ik van m’n kissie af, pak ‘m op en ga terug naar m’n kantoor.”
“Is dat alles?”
“Da’s alles.”
”Maar doe je ook nog iets met wat je medewerkers hebben gezegd?
“Ha, ha, je bent toch wel een beetje naïef. Dat is namelijk het mooie van zo’n zeepkistsessie. Je hebt aan de medewerkers de illusie gegeven dat ze inspraak hebben, dat je gecommuniceerd hebt met ze.”
“Maar dat heb je toch ook?”
“Dat lijkt zo, maar wat je in feite hebt gedaan is jouw eigen boodschap overbrengen. Daarna laat je ze voor de vorm wat vragen en weerwoord geven, je knikt er intelligent bij en zegt dat je het geopperde in overweging zal nemen, en dan doe je er vervolgens niets mee, briljant toch!”
“En dat hebben ze je geleerd op zo’n communicatietraining?”
“Eerlijk gezegd niet helemaal. Daar zeiden ze dat communicatie eenrichtingsverkeer is en dat de manager van tegenwoordig aan tweerichtingsverkeer doet. Dat doe ik op deze manier. Niemand heeft gezegd dat ik vervolgens ook rekening moet houden met wat de medewerkers gezegd hebben en dat ik mijn plannen daaraan moet aanpassen.”
“Werkt het?”
“Like a dream! De medewerkers vinden mij een toffe peer omdat ik zo goed naar ze luister, mijn collega’s vinden mij een moderne manager met empatisch gevoel, en ik krijg altijd m’n zin. Heerlijk, dat communiceren.”
“Briljant zeg.”
“Dat zei ik toch.”
“Jij bent pas een echte goede slechte manager, ik ben jaloers op je!”

Hoe benadeelt ritueel 7 de high performance organisatie?

Het ritueel om één richting uit te communiceren beïnvloedt de volgende HPO-aspecten negatief:

• Management gaat vaak de dialoog aan met medewerkers (aspect 30).
  Vooral de delegerende manager vindt deze vorm van communiceren heerlijk want er is geen enkele sprake van een dialoog tussen manager en medewerker. De interacties zijn een zuiver eenrichtingsverkeer van hem naar de medewerker.
• Medewerkers/managers worden altijd betrokken bij belangrijke bedrijfsprocessen (aspect 32).
  Door dit eenrichtingsverkeer is het nagenoeg onmogelijk voor medewerkers om enige invloed te krijgen op de gang van zaken met betrekking tot de richting en de uitvoering van de bedrijfsprocessen.
• Management staat open tegenover verandering in de organisatie (aspect 34).
  Management heeft bepaalde ideeën en plannen en die zullen koste wat koste uitgevoerd gaan worden. Inspraak is daarbij helemaal niet gewenst want er hoeft helemaal geen verandering te komen in die plannen, die zijn al perfect.
• Medewerkers besteden veel tijd aan communiceren, kennis uitwisselen en leren (aspect 31).
  De beste manier om ervoor te zorgen dat de eigen plannen onverkort en ongewijzigd worden uitgevoerd is door een ‘verdeel-en-heersstrategie’ te volgen: zorg ervoor dat medewerkers geen kans krijgen kennis, ervaringen en – het gevaarlijkste – ideeën uit te wisselen. Wanneer het lukt ze gescheiden te houden wordt de kans aanzienlijk verkleind dat men op gedachten komt om u tegen te spreken.
• De medewerkers worden getraind in het versterken van hun flexibiliteit en veerkracht + De organisatie heeft een divers en complementair werknemersbestand (aspecten 14 en 15).
  Naarmate er meer diversiteit bestaat binnen het werknemersbestand en naarmate de werknemers meer getraind worden in flexibiliteit en veerkracht, neemt de kans toe dat ze nieuwe ideeën gaan genereren en die nog willen gaan uitvoeren ook. Daar wil de manager niets van weten dus zal hij altijd korten op het trainingsbudget (dat helpt bovendien om het budget alsnog te halen) en zorgen voor een eenvormig werknemersbestand. Immers, mensen die op elkaar lijken denken ook hetzelfde dus daar zal weinig vernieuwing uitkomen.

Bron: 10 Rituelen van slecht management door André de Waal